ÖLÜR MÜSÜN?

Kırık saz güf­te­si­yim, bu sev­da­nın elin­de
El­le­ri­ne mız­ra­bı, alsan ölür müsün yâr?
Türkü olsam söy­len­sem o mü­ba­rek di­lin­de
Nota nota oku­san, çal­san ölür müsün yâr?

Gön­lü­nün tez­gâ­hın­da do­kun­say­dı bes­te­si
Dil­den dile ulaş­sa sev­da­mı­zın tür­kü­sü
Se­ven­ler yü­rek­len­se ol­ma­sa hiç kor­ku­su
Keşke yol gös­te­ri­ci, olsan ölür müsün yâr?

Kerem ile Aslı’nın o ölüm­süz aş­kı­nı
Mec­nun ile Leyla’nın gön­lün­de­ki köş­kü­nü
Emrah ile Selvi’nin sazla olan meş­ki­ni
Kıs­kan­san da ya­nım­da, kal­san ölür müsün yâr?

Yas­lan­san sağ ya­nı­ma si­ne­me doğru kay­san
Tenin te­ni­me değse, mü­ka­fa­tı­ma say­san
Öpsem alnı ça­tın­dan, usul usul baş koy­san
Diz­le­rim­de rü­ya­ya, dal­san ölür müsün yâr?

Adım adım sürüp de, kar üs­tün­de izimi
Aş­kın­la bo­ya­say­dın ay ka­ra­sı gö­zü­mü
Ceren derki; yok muydu bu sev­da­nın çö­zü­mü
Vus­la­ta bir çıkar yol, bul­san ölür müsün yâr?

Eyyup Ceran