GÜL­BE­YAZ

Hakir görme sev­gi­mi, kü­çült­me göz­le­rin­de

El kadar yü­re­ği­mi, darda koyma Gül­be­yaz

Sev­gin­de baş üs­tü­ne, si­tem­li söz­le­rin­de.

Gel, bi­ça­re ak­lı­mı zorda koyma Gül­be­yaz

Gör­dü­ğüm gün­den beri, has­ret­ten bağ­rım yanık

Çek­ti­ğim çi­le­le­re, ge­ce­ler bile tanık

Sev­dan sanki bir cel­lât, bende idam­lık sanık

Ya öldür, ya da gül­dür, harda koyma Gül­be­yaz

Gön­lüm İrem bah­çe­si, sev­gin ile gül açar

Aş­kın­la coşa gelir, misk-i an­ber­ler saçar

Se­ven­ler sev­di­ğin­den, söyle yâr, nere kaçar

Gön­lü­mün gül­le­ri­ni, karda koyma Gül­be­yaz

Duama cevap diye, seni verdi Ya­ra­dan

Haf­ta­lar, aylar, yıl­lar geçse bile ara­dan

Unut­ma­dım, unut­mam sev­gin değil sı­ra­dan

Gön­lün ile arama, perde koyma Gül­be­yaz

Arada me­sa­fe var, yol­lar uzak ney­ler­sin

Sitem sev­gi­den doğar ondan böyle söy­ler­sin

Yoksa söyle be­nim­le, gön­lü­nü mü ey­ler­sin

Eğme sakın ba­şı­mı, yerde koyma Gül­be­yaz

Se­ven­ler sev­gi­sin­den böyle çabuk mu cayar

Ben hay­kır­sam sev­gi­mi, ci­ha­nı alem duyar

Bak bu Ceren ne diyor; Kal­bi­ne ver bir ayar

Seni seven adamı yâr da koyma Gül­be­yaz...