NA­MERT OLA­YIM

Gün ge­lir­de ses­siz veda eder­sem
Aşkı uyu­tur­sam na­mert ola­yım
Sır­tı­mı dönüp de çekip gi­der­sem
Seni unu­tur­sam, na­mert ola­yım!

Ha­fı­zam­dan silip büyük sö­zü­mü
Sön­dü­rüp içim­de yanan kö­zü­mü
Çe­vi­rir­sem başka yöne yü­zü­mü
Seni unu­tur­sam, na­mert ola­yım!

Ke­ma­le er­me­den kütük de yaşım
Yas­tık ile nikah kıysa da başım
Dö­kül­se kir­pi­ğim kal­ma­sa kaşım
Seni unu­tur­sam na­mert ola­yım

Ak­lı­mı ba­şım­da koy­ma­san serde
Dü­şür­sen de beni umul­maz derde
İnse de gö­zü­me o kara perde
Seni unu­tur­sam na­mert ola­yım

Di­şim­den tır­na­ğa kanım çe­kil­se
Al­nım­dan şa­ka­ğa terim dö­kül­se
Adını söy­le­yen dilim bü­kül­se
Seni unu­tur­sam, na­mert ola­yım!

Eşim dos­tum tek tek sa­la­mı duysa
Gas­sal* te­ne­şir­de li­ba­sım soysa
Ev­lat­lar Ceren’i mak­be­re koysa
Seni unu­tur­sam, na­mert ola­yım!...