GÖR ELBİSTANI

El­bis­tan adına dü­zen­le­nen şiir ya­rış­ma­sın­da man­si­yon ödü­lüy­le değer ka­za­nan GÖR ELBİSTANI adlı şi­iri­mi siz­le­re tak­dim edi­yo­rum.

GÖR ELBİSTANI

Yo­lu­nuz dü­şer­se bu yana eğer
Gel de gör ge­çer­ken, dur El­bis­tan’ı
İnsana in­san­ca ve­ri­lir değer
Gel mi­sa­fir ol da sor El­bis­tan’ı

Nice nefer verdi ser­ler bu­ra­ya
Ben­ze­mez ki hiç­bir yer­ler bu­ra­ya
Şa­ir­ler di­ya­rı der­ler bu­ra­ya
Sev­da­lı el­ler­de gör El­bis­tan’ı

Göz­de­ki ba­kı­şı an­la­tır yüz­ler
Yolu Hak yo­lu­dur, kı­rı­lır diz­ler
Dul­ka­di­roğ­lu’ndan du­ru­yor izler
Sey­rey­le ta­rih­le var El­bis­tan’ı

Va­ta­na baş koyar başın üs­tü­ne
Ça­lı­şır taş koyar taşın üs­tü­ne
Şar­da­ğı gi­yi­nir, kışın, üs­tü­ne
Be­ya­zıy­la süs­ler kar El­bis­tan’ı

Ha­ri­ta­da yeri belli ova­dır
Pı­nar­ba­şı kay­nar, başka ha­va­dır
Ye­me­ğin­den biri acı ta­va­dır
Bi­be­ri­ne karda dür El­bis­tan’ı

Âşık­tır yur­du­na hep bir bam­baş­ka
Her bir eri gelir bay­rak­la aşka
Adı bir baş­ka­dır tadı bir başka
Gör­me­yen­ler bil­mez sır El­bis­tan’ı

Hiç bit­mez, sev­dan çok, bende her zaman
Şeker pan­ca­rıy­la zinde her zaman
Kö­mür­de çok meş­hur, önde her zaman
Eme­ğin­de bes­ler ter El­bis­tan’ı