İKRAR VERMEDİM

Bahar geldi geçti, yaz geldi geçti
Yaban bağ­la­rın­dan, gülü der­me­dim
Bu gönül bir seni sevdi yâr seçti
Sen­den baş­ka­sı­na, ikrar ver­me­dim

Ne gü­zel­ler gördü şu iki gözüm
Ne kanım kay­na­dı ne sevdi özüm
Hala yü­re­ğim­de ya­nı­yor közün
Sen­den baş­ka­sı­na, ikrar ver­me­dim

Tak­vim­den yap­rak­lar dü­şer­ken yere
Bu­laş­ma­dı sev­dam nefs denen kire
Dü­şün­me­dim unut­ma­yı bir kere
Sen­den baş­ka­sı­na, ikrar ver­me­dim

Sol­dur­san yü­zü­mü kes­sen fe­ri­mi
Çar­mıh­la­ra gerip yüz­sen de­ri­mi
Düşün düşün her gün yor­san se­ri­mi
Sen­den baş­ka­sı­na, ikrar ver­me­dim

Kıraç boz­kır­lar­da yal­nız do­laş­tım
Di­şim­den tır­na­ğa hüzne bu­laş­tım
Kara ka­de­rim­le her gün da­laş­tım
Sen­den baş­ka­sı­na, ikrar ver­me­dim

Ceren’im yo­lu­nu göz­le­dim gülüm
Uzak­tan el gibi iz­le­dim gülüm
Ca­nı­mı ölüm­le söz­le­rim gülüm
Sen­den baş­ka­sı­na, ikrar ver­me­dim...