GÖNÜL (Düş Artık Ya­kam­dan)

Bir kere kan­mı­şım bir daha kan­mam,
Düş artık ya­kam­dan bırak be gönül.
Emin ol adını bir daha anmam,
Düş artık ya­kam­dan bırak be gönül

Ta­ka­tim tü­ken­di gayrı yo­rul­dum,
Coş­kun sel gi­biy­dim aktım du­rul­dum.
Aynı kur­şun ile çok kez vu­rul­dum,
Düş artık ya­kam­dan bırak be gönül.

Kö­relt­tin duy­gu­mu his­set­mez oldum,
Hazan vur­muş gibi sa­rar­dım sol­dum,
Nefes ala­ma­dım çok­tan bo­ğul­dum,
Düş artık ya­kam­dan bırak be gönül.

Beni benim ile küs­kün ey­le­din,
İçine ka­pan­mış sus­kun ey­le­din,
Sen beni akıl­dan mis­kin ey­le­din,
Düş artık ya­kam­dan bırak be gönül.

Ter­si­ne dön­dür­dün yazım kı­şı­mı,
Dert­ten derde sal­dın dert­siz ba­şı­mı.
Bül­bül­ken lal ettin gönül ku­şu­mu,
Düş artık ya­kam­dan bırak be gönül.

De­vir­din dünya mı ba­şı­ma yık­tın,
Ça­re­siz bı­rak­tın boy­nu­mu bük­tün,
Mahir’im, gö­züm­de ne de bü­yük­tün,
Düş artık ya­kam­dan bırak be gönül.

Mahir Baş­pı­nar