GÖÇESİM GELİR

Usan­dım dün­ya­nın derdi ka­mın­dan
Ahiri aleme gö­çe­sim gelir
Bitip tü­ken­me­yen ahu za­man­dan
Ebedi aleme gö­çe­sim gelir

Ana­dan do­ğa­lı be­la­lı başım
Ek­sil­mez ba­şım­dan bo­ra­nım kışım
Gön­lü­mü aç­ma­dı ha­ya­lim düşüm
Ahi­re­te yel­ken aça­sım gelir

Dünya de­di­ği­miz ya­lan­la dolan
Key­fi­ni sü­rü­yor işini bilen
Dost gibi gö­rü­nüş yü­zü­me gülen
Yüz­le­ri­ne top­rak sa­ça­sım gelir

Acı­lar için­de oy nice can­lar
Iz­dı­rap­lar ile geçer mi zaman
Da­ral­mış bu­nal­mış nice in­san­lar
On­la­ra bağ­rı­mı aça­sım gelir

Ki­mi­nin gün­le­ri kendi ha­lin­ce
Şük­re­der­ler na­ma­zı­nı kı­lın­ca
Her­kes rah­met okur o can ölün­ce
On­lar­la kom­şu­luk se­çe­sim gelir

Ka­bi­re va­rın­ca hesap so­rar­lar
Rab­bin kim nebin kim din kim der­ler
Tor­pil­de bu­lun­maz seni yo­rar­lar
Tez cevap verip de ge­çe­sim gelir

AYA­ZOĞ­LU diyor kur­tul­ mak kas­tın
Zor günde rab­bi­miz eder mi tes­kin
Sırat kıl­dan ince kı­lıç­tan kes­kin
Yel gibi üs­tün­den uça­sım gelir