SEÇEMİYORUM

Her yerde in­san­lar, her yerde kö­pek­ler,
Kö­pek­leş­miş in­san­lar, in­san­laş­mış kö­pek­ler.
Ne kadar da çok bir­bir­le­ri­ne ben­zi­yor­lar,
Han­gi­si insan, han­gi­si köpek artık se­çe­mi­yo­rum.
***
Kö­pe­ğe sor­san; insan bir torba kemik, bir min­tan et,
İnsana sor­san; köpek en sev­gi­li evlât!
Ana­lar, ba­ba­lar hu­zu­re­vin­de, sen yan gel yat,
Kö­pek­ler kuş tüyü ya­tak­lar­da gâyet mutlu ve rahat.
***
Mo­dern hayat de­di­ğin demek ki böyle olu­yor­muş;
Ga­rip­ler kal­dı­rım­lar­da, kö­pek­ler yu­mu­şa­cık ya­tak­lar­da,
Kim­se­siz­ler köprü alt­la­rın­da, kışın don­du­ru­cu ayaz­lar­da,
Kö­pek­ler vil­la­lar­da, sım­sı­cak ev­ler­de ya­şar­mış.
***
Çoğu insan per pe­ri­şan ya­şar­ken bu dün­ya­da,
Kö­pek­ler kat­lar­da, yat­lar­da ya­şar­mış.
Ki­mi­le­ri ekmek bu­la­maz­ken akşam ye­me­ye,
Kö­pek­le­rin ken­di­ne özgü özel me­nü­le­ri var­mış.
***
İnsan­lar du­rak­lar­da oto­büs bek­ler­ken,
Kö­pek­le­rin son model ara­ba­la­rı var­mış.
Ga­ri­ban­lar toplu araç­lar­da çile çe­ker­ken,
Kö­pek­le­rin kon­for­lu kol­tuk­la­rı var­mış.
***
Kö­pek­ler önde, sa­hip­le­ri ar­ka­da,
Kö­pek­ler ne­re­ye, onlar oraya.
Kö­pek­ler efen­di, in­san­lar köle,
An­la­ya­na mo­dern çağ işte böyle.
***
Ya­kın­da kö­pek­ler bizi idâre eder­se şaş­ma­ya­ca­ğım,
Fazla ko­nu­şup da had­di­mi aş­ma­ya­ca­ğım,
Or­well’ın “Hay­van Çift­li­ği’ni” hiç unut­ma­ya­ca­ğım,
Artık se­çe­mi­yo­rum kimin kim, neyin ne ol­du­ğu­nu…
30 Mayıs 2022
İlhan AKAR