Zaman in­sa­nı ken­di­ne Uy­du­ru­yor

Ne bu­zu­muz kaldı nede tu­zu­muz
Her ya­nı­mız ko­ka­rak­tan ya­şı­yok
Hiç kal­ma­dı el ata­cak ya­nı­mız
Her ta­raf­tan ko­pa­rak­tan ya­şı­yok

Adabı hay­ya­yı ta­va­na astık
Ar ile na­mus­tan il­gi­yi kes­tik
Söz hak­kı­mız bitti di­li­miz kıs­tık
Ko­nu­şa­mak lal ola­rak ya­şı­yok

Her gün biraz daha mo­da­ya uyup
Ya­şı­yo­ruz çırıl çıp­lak so­yu­nup
Ne uta­nan kaldı ne kaldı ayıp
Tü­ken­di­ği bir za­man­da ya­şı­yok

Ba­ba­nın oğ­lu­na geç­mi­yor sözü
Nerde gezer bil­mez anası kızı
Ku­su­ra bak­ma­yın kır­dıy­sam sizi
Sonu mec­hul bir za­man­da ya­şı­yok

Gün geç­tik­ce de­ği­şi­yor hu­yu­muz
Unu­tu­lur sü­la­le­miz so­yu­muz
Ne il­çe­li kaldı nede köy­lü­müz
Av­ru­pai bir za­man­da Ya­şı­yok

İşin ger­çe­ği­ni de­yim­mi size
Ba­ka­rak ka­rar­dık bir bi­ri­mi­ze
Öte git de­me­ye ço­cu­ğu­mu­za
Kor­kul­du­ğu bir za­man­da ya­şı­yok

Ya­lan­mı­dır beyim sana so­ru­yom
Sor­ma­ma gerek sende gö­rü­yon
Şahin ben ken­di­mi boşa yo­ru­yom
Ken­di­mi­zi yora yora ya­şı­yok