BANA AŞKI DİLETME

Keh­ri­bar göz­le­rim­de, hap­set­mi­şim yâr seni
Göz­le­rin­den gön­lü­me, gi­ri­şi­ni iz­le­rim
En mah­rem duy­gu­lar­la, sıkı sıkı sar beni
Uğ­run­da bu ca­nı­mı, ölüm ile söz­le­rim!

Ku­ru­du gön­lüm der­ken sev­gin­le su­lan­mı­şım
Di­şim­den tır­na­ğı­ma aş­kı­na bu­lan­mı­şım
Kâbe bil­mi­şim seni pe­şin­de do­lan­mı­şım
Has­ret­ten so­ğu­mu­yor, yü­rek­te­ki köz­le­rim

Bu yürek aylar var ki, böy­le­si ses­siz dur­gun
Bu yürek yok­lu­ğun­da, her zaman hasta yor­gun
Bu yürek yan­gın yeri, bu yürek sana vur­gun!
Bil ki ba­ha­ra döner, senin ile güz­le­rim

Ne Ayşe, ne Fatma’dır ne Sevgi ne de Serap
Sen­sin gön­lü­mün eşi, sen­siz her günüm harap
Al­nı­ma yaz­sın seni in­şal­lah yüce ya Rabb
Sen­den başka kim­se­yi, gör­mü­yor ki göz­le­rim

Ceren’e dar ge­li­yor, bu kos­ko­ca­man şehir
Göz­le­ri­nin her biri sanki coş­kun bir nehir
Bit­sin artık ne olur vus­la­ta dair tehir
Bana aşkı di­let­me, kı­za­rı­yor yüz­le­rim...