AĞLATTIN BENİ AHMET!

Yaklaşık yedi yıldır yakından tanıdığım İki kardeş: Biri İbrahim, diğeri Ahmet. İki kardeşler. Babaanneleriyle kalan annesiz babasız iki yetim ve öksüz iki masum yavru. Biri 13, diğeri 11 yaşında... Kimseleri yok. Baba, anne, dayı, teyze, hala... Yokluk ve yoksulluk bir taraftan, öz vatanlarından dilini, kültürünü bilmedikleri başka bir ülke olan Türkiye'ye gelmişler yıllar önce. Geldikleri günden beri Allah nasip etti, bu kardeşinizi vesile kıldı. O iki çocuğa can bağı oldum şükürler olsun. Onlara kol kanat olmaya çalıştım ve çalışıyorum da. Rabbim bu kulunu onlara vesile kıldı. Haftada en az bir defa yanlarına gider, çocuklarla ilgilenir, eksiklerini, ihtiyaçlarını öğrenir, eş dostun desteğiyle onlara bir şeyler alarak eve döner, ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra o iki yavrunun ve gariban babaannenin dualarıyla evden ayrılırım.

Yüreğimi hep burkar bu yetim ve öksüzler.

Her zaman olduğu gibi bugün de ziyaret ettim onları. Ahmet daha oturur oturmaz :"Hamdi abi, dün birisi gözümün önünde kebap yedi, çok canım çekti, bana dürüm alır mısın?" dedi.

Şimdiye kadar bu çocuğun bir dediğini hiç ikiletmedim ki? " Tabi ki Ahmet, hemen çıkalım, sana dürüm yedireyim" dedim Çok mutluydu, bir görseniz! Vakit akşam idi. Hava kararmaya yakındı. Ben evime gidecekken yolumu değiştirip arabayı evimin ters istikametinde çarşıya yönelttim. Ahmet arabanın arkasında. Çocuk arabada benimle konuşmaya başladı. Benim de çok iyi bildiğim bir amcası var. Ondan söz açtı. "Hamdi abi, Memati bize çok kötü davranıyor.(Memati Kurtlar Vadisi'ndeki dizi kahramanın ismi.) Çocuk amcam demiyor dikkat buyurun,"Memati" diyor. Eve geldiğinde bize bazen vuruyor, bizi hiç sevmiyor, o gelince soğuk odada uyuyayım, oturayım ama onun yüzünü görmeyeyim BABAM OLSAYDI bize böyle kötü davranamazdı değil mi Hamdi abi ?" Bu söz kulaklarımda çınladı. İçim bir hoş oldu. Bu zamana kadar baba ve anne eksikliğini yaşayan ama ilk defa dile getiren bir çocukla karşı karşıyaydım. Çünkü o daha küçüktü. İçindeki fırtına gün yüzüne böylece çıkmış oldu. Bana ilk defa bu sözü dile getirmiş olması içimi fena acıttı. "Babam ve annem olsaydı"

Dürümcüden dürüm alıp arabaya bindik. Çocuk bir taraftan dürüm için dualar ediyor, bir taraftan da tekrar "Memati'yi" anlatıyordu. İçi çok dolmuş yavrunun." Memati İstanbul'dan gelince sana ve abine harçlık verir mi, ihtiyaçlarınızı görür mü" diye sordum. "Hayır Hamdi abi, hiçbir şey vermez, bize hiç birsey almaz, bu da yetmezmiş gibi bize kötü davranıyor, BABAM VE ANNEM OLSAYDI böyle davranabilir miydi hiç?" dediği anda gözlerim doldu." Ahmet, beni baban say, ben sana ne dersen alacağım, ne istersen olur mu" dedim. Zaten sen aynı baba gibisin, Allah razı olsun senden Hamdi abi, dedi. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum o an. Onu arabadan evine bırakır bırakmaz gözlerime yaşlar hücum etmeye başladı ."Hamdi abi, keşke benim babam ve annem olsaydı, Memati bize böyle davranmazdı değil mi?" ANNEM BABAM OLSAYDI!!!... Bu söz kulaklarımdan kalbime, kalbimden gözlerime gözyaşı olarak vurdu. Artık kendimi tutamıyordum. Saldım kendimi. Hem araba kullanıyor hem de hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Gözyaşlarım arabayı kullanmaya engel olacak kadar boşalıyordu. Eve gelene kadar ki mesafe 6-7 dakika. Yol boyu ağlayarak sitenin nizamiyesinden girdim ve arabayı park ettim Ben hala ağlıyordum. Tam o sırada arkamdan eve gelmekte olan eşim gördü ve arkamdan seslendi. Bana selam verdi hanım. Lakin gözyaşlarımı görmesin, görüp de korkmasın diye sakladım kendimi. Böyle yapınca ısrarla yüzüme baktı. Çünkü yüzümü görmesini istemiyordum. Ama başaramadım. Kıpkırmızı olmuş yüzümü ve gözümü görür görmez panikledi."Noldu sana, neden ağlıyorsun, lütfen söyler misin? " diye ısrar etti. O da çok korktu. Sitenin bahçesinde bir kenara çekti beni. Panik ve telaşla durumu anlamaya çalıştı. Ben olayı ayaküstü anlatmaya başladım. Yine ağlıyordum... Eşim meseleyi öğrenince o da çok etkilendi. Evdeyim şu an. Yaşadığım hüzün dakikalarını atlatmaya çalışıyorum !!!.

"KEŞKE BENİM DE BABAM OLSAYDI..."

Ey kimsesizlerin kimsesi olan, sahipsizlerin sahibi Allah'ım! Bilirim ki senin merhametin sonsuz. Hiçbir kulun senden daha fazla merhamet sahibi değildir. Hikmetinden sual olunmaz. Sen ki hiç bir kuluna -haşa- zulmetmezsin!

Ya Rab, yetimlerin yüzü suyu hürmetine, ettikleri dualar hürmetine, onlara sahip çıkan, kol kanat geren her kim var ise onlardan himayeni eksik eyleme!

Allah, bizleri dua alan, rızasına erebilen bahtiyar kullarının zümresine ilhak eylesin. Âmin...

(19 Şubat 2022)