AHVALİM

Boyum orta halli, göz­le­rim çakır,

Bir pel­tek dilim var, her yer de şakır,

Be­de­nim ham bakır, içim tam­ta­kır,

Dı­şar­dan ba­kan­lar zen­gin bi­lir­ler.

En­di­şe üzün­tü beni bi­tir­miş,

Kal­bi­min tam or­ta­sı­na otur­muş,

Beni alıp kay­nar suya ba­tır­mış,

Dı­şar­dan ba­kan­lar azgın bi­lir­ler.

İçimi sız­la­tır kes­kin bir acı,

Sağ­lı­ğım yerin de, nedir bu sancı,

Gözüm de yok elin tek­ke­si tacı,

Dı­şar­dan ba­kan­lar vur­gun bi­lir­ler.

Se­vin­cim ha­ya­lim içim de esir,

Kim­se­ye söz­le­rim ey­le­mez tesir,

Bun­dan deli gönül olur mü­te­es­sir,

Dı­şar­dan ba­kan­lar kız­gın bi­lir­ler.

Ta­li­hi­ne sız­la­nı­rım sız­la­rım,

Yıl­lar geçti nemli durur göz­le­rim,

Gece gün­düz sarı gülü öz­le­rim,

Dı­şar­dan ba­kan­lar üzgün bi­lir­ler.

Çam or­ma­nı bağ­rım, tu­tu­şup yanık,

Yana yana yürek kor küle dönük,

Ah­va­lim hep soluk, ah­va­lim sönük,

Dı­şar­dan ba­kan­lar gül­gün bi­lir­ler.

Al­dır­ma ey gönül, yo­rul­ma bu kadar,

Üzün­tü­nün ol­ma­dı­ğı yer mi var,

Her ne­re­ye var­sam ora bana dar,

Dı­şar­dan ba­kan­lar gez­gin bi­lir­ler.

Aya­ğım da sızı, başım da duman,

Ham­dol­sun güç verir kalbi me iman,

Beni tanır dini bütün Müs­lü­man,

Dı­şar­dan ba­kan­lar ızgın bi­lir­ler.

Gür­lek adın gibi gür­ler ta­şar­sın,

Nerde hayır varsa ora ko­şar­sın,

Ka­de­rin de ya­zı­la­nı ya­şar­sın,

Dı­şar­dan ba­kan­lar gar­gın bi­lir­ler.