GÜL­BA­HAR

Yağ­mur­lu bir akşam da sı­rıl­sık­lam, ol­mu­şum

Ruhum çık­mış ye­rin­den his­set­mi­yor be­de­nim

Isıt­mı­yor ateş­ler, buz kes­miş sanki göv­dem

Ateş üşür içim­de, sarıl ısıt Gül­ba­har

Sen benim varım yoğum, sadık iken sö­zün­de

Ben bir kara baht­lı­yım, sanki senin gö­zün­de

Bak bir uğul­tu kopar, zem­he­ri­nin özün­de

Ateş üşür içim­de, sarıl ısıt Gül­ba­har

Halim kal­ma­dı benim, ne­fe­sim bile kesik

Sana olan aş­kım­dan sesim çık­mı­yor kısık

Be­de­nim buz ke­si­yor, sanma su­ra­tım asık

Ateş üşür içim­de, sarıl ısıt Gül­ba­har

Bıçak sırtı ge­ce­ler uy­ku­la­rı ça­lı­yor

Kir­pik­le­rim kav­ga­lı göz­le­rim yola da­lı­yor

Yol­cu­suz yol­lar yok mu? Beni ben­den alı­yor

Ateş üşür içim­de, sarıl ısıt Gül­ba­har

Dil­len­mi­yor ki yaram, yü­re­ğim­de zarım var

Bir yanım sende kaldı, bende diğer yarın var

Yü­re­ği­min üs­tün­de yet­miş karış karım var

Ateş üşür içim­de, sarıl ısıt Gül­ba­har

Kul Ceren’in bu aşkı, sanki ateş­ten bir kor

Nedir bil­mem ki der­din, an­la­ma­sı çok mu zor

Vus­la­tı tehir etme, görme artık beni hor

Ateş üşür içim­de, sarıl ısıt Gül­ba­har...