MEVSİM BAHAR OLUN­CA

Ka­ra­ça­lı yeşil bezer yap­ra­ğı

Gül­ler açar mev­sim bahar olun­ca

Yağ­mur öper vus­lat ile top­ra­ğı

Taşa geçer mev­sim bahar olun­ca

Kek­lik öter sarp ka­ya­dan ses­le­nir

Duman çöker mor ufuk­lar pus­la­nır

Yazı yaban gelin gibi süs­le­nir

Kuş­lar uçar mev­sim bahar olun­ca

Ana­do­lum cen­net irem bu­ca­ğı

Cemre düşer müjde verir sı­ca­ğı

Yay­la­lar­dan tüter Yörük ocağı

Ker­van göçer mev­sim bahar olun­ca

Kar­lar erir dağ­lar çözer yu­la­rı

Düz ovaya sebil eder su­la­rı

Çi­çek­le­ri beyaz kır­mı­zı sarı

Koku saçar mev­sim bahar olun­ca

Kün em­riy­le ulu fer­man ve­ri­lir

Cümle nebat hayat bulur di­ri­lir

Yer­yü­zü­ne yeşil örtü se­ri­lir

Hulle biçer mev­sim bahar olun­ca

Dere çağ­lar ırmak coşar hız ile

Köpük köpük akar gider naz ile

Dile gelir türkü lerde saz ile

Güfte seçer mev­sim bahar olun­ca

Hil­ka­ti der aşk dep­re­şir yü­rek­te

Kim var ise gül­sün gayri fi­rak­ta

Yan­mış dili çöl or­ta­sı ku­rak­ta

Kev­ser içer mev­sim bahar olun­ca