nın Elbistanı

New Page 1 Sen bu yeryüzünün cenneti misin Gönüllere neşe saldın Elbistan. Yoksa medeniyet merkezi misin Bizlere miras mı kaldın Elbistan Dilim varmaz Paksoyunu üzmeye, Hiç kimsenin hakkı yoktur kızmaya, Senin adın tarihlere yazmaya, Nihayet bir başkan buldun Elbistan. Termikleri birbirine kattıkça, Çevren genişliyor nüfus arttıkça, Fabrikayın bacaları tüttükçe, Çoğu yoklukları sildin Elbistan. Ovan lale sümbül, dağların burçak, Önceki yalanlar oluyor gerçek, Güneyin Ketizmen, doğunda Çiçek, Tam on dört mahalle oldun Elbistan. Dağların neşeli ovan çok tatlı, Asansörlü binan sekiz on katlı, Yirmi bin hanen vardır kayıtlı, Yüzbeş bin nüfusa erdin Elbistan. Seçimler oldukça sade sayın var. Dokuz tane belden, yetmiş köyün var, Ne il olabildin, ne bir dayın var, Sonsuz uykuya mı daldın Elbistan Toprakların kuraklıkla güreşir, Akarsuyun Akdenize ulaşır, Seçilenler boğa gibi dolaşır, Emeğini peşin aldın Elbistan. Toroslara kadar uzanır dağlar, Durmayıp geçiyor asırlar çağlar, Tepeden görünür bahçeler bağlar, Sırtın Şardağına verdin Elbistan. Uğur der ki, işitenler şaşarlar, Çeçen-Çerkez yardımına koşarlar, Kürdü-Türkü kuzu kuzu yaşarlar, Koyun ile gezer kurdun Elbistan.