ESKİLERDEN DEM, YENİLERE GEM

Çok değil atmış yıl önce bir gün kağnı ile köyden Ekinözü’ne değirmene gidiyordum. Benim yiğit bir bozöküzüm vardı. Akpınar’ı henüz geçmiştim ki öküzlerin boyunduruğu koptu. Kağnının oku çamura gömüldü. Öküzler bir yana dağıldı. Kağnıda nerden baksan elli silme buğday vardı. Ne yapacağımı bilemedim. Biraz durdum, çok çaresizdim. Neyse ki aklıma bir şey geldi. Öküzlerin sanbağlarını boyunduruğa bağladım. İlerden bir kucak kaya buldum ve zor bela getirdim. Kağnının okunun altına onu bıraktım. Gittim boz öküzü getirdim. ”Bak” dedim :” Bozöküz gözüne kurbanım, kurtar beni bu durumdan, senden başka kimse yardım edemez!” ve tuttum boz öküzün kulağından:” Boz öküz hadi bakalım” demeye kalmadı burnunu çamura sokup yükü bir seferde kaldırdı. Boz öküzü dayanamadım öptüm sevdim. Diğer öküzü de getirdim, bağladım. Yola koyulduk tekrar…

Eskiler eskiler eskiler… Çok anar oldum bu ara. Zor şartlar olduğu kadar nede iyi günlerdi. Yaşlandım artık. Evden dışarı çıkamıyorum. Çıkmakta istemiyorum zaten. Moralim bozuluyor. Şimdiki nesilden çok şikayetçiyim arkadaş. Hele şu torunlarımdan öyle çok şikayetçiyim ki anlatamam. Bu telefon ne oluyor bir türlü aklım yetmiyor. O İkrime gelsin değnekle onu çırpacağım. Bir telefon alıyor çok geçmeden yenisini alıyor. Oğlum sürekli neden değiştirip duruyorsun diyorum:” dede bu onun bir üstü” diyor. Peki bu sana yetmiyor mu diyorum:” dede o başka” diyor. Yüzümüze bile bakmaz oldu torunlar. Ellerinde telefon ne halimizi sorar oldular ne hatrımızı. Birde gelip fotoğrafımı çekiyorlar. Bir korkudur başladı içimde ben öleceğim diye. Sürekli fotoğrafımı çekiyorlar. Tamam öleceğim ama insanın bu kadarda üzerine gelinmez ki. Çekip çekip paylaşıyorlar. Haksız mıyım söyleyin bana? Bu teknoloji kapıya koyulacak şey değil. Biri hariç tabi. Televizyon. İyi dizi izleriz hanımla. Seksenbeşten sonra ne yapılır ki zaten. Torunlarda saygı, sevgi kalmamışken bize televizyondan iyi dost mu bulunur. Bir dizide sanki cenk ederim, bir programda sanki izdivaç ederim. Simülasyon bu, içinde yer almamak ayıp olur.